Pieterpad dag 6: Schoonloo - Schoonoord
Het mooie van kamperen is dat je synchroon gaat lopen met de natuur. Slapen als de zon ondergaat en wakker worden bij het krieken van de dag. De afgelopen nacht was koud en vooral heel klam, maar dat is het waard als je vervolgens wakker wordt in een wereld omhult in nevelen.
Vandaag was een korte wandeling, 12 km, omdat we de officiële route in twee keer gaan lopen. 24 kilometer is veel te ver voor mij om verantwoord te kunnen lopen. Dus de route ging vandaag van Schoonloo naar Schoonoord, waar we kampeerden.
Een route die ons leidde door veel mooie bossen en bovendien ook nog eens vergezeld ging van een stralende zon, echt genieten.
Onverwacht ging de route over een stuk heide, en het blijft prachtig om deze in bloei te zien staan. De heide bruist van kleur en van leven, overal insecten die genieten van alle bloempracht.
Helaas eindigt ons wandelavontuur nu hier, aangezien ik na een botsinkje te veel last heb van mijn knie om verder te kunnen lopen. Dikke pech, maar helaas. Het Pieterpad loopt gelukkig niet weg.
Pieterpad dag 5: Rolde - Schoonloo
Na een heerlijk ontbijt in ons b&b was het tijd om te vertrekken en kamperend verder te gaan. We zetten de auto neer in Schoonloo en reden met de taxi terug naar Rolde, tijd voor de vijfde etappe!
Het begin van de etappe ligt bij een aantal mooie hunebedden, waarna je snel de stilte van het bos en de weilanden in duikt. Koeien die met kalfjes nog een beetje liggen te dommelen en heel veel kleine trapjes waar je over moet om veilig tussen de kuddes te wandelen (niet heel fijn voor je kuiten).
Ik kan zo'n 5 kilometer lopen, daarna moet ik echt even stoppen en bijkomen. Helaas was er vandaag niet echt een goede mogelijkheid om eerder te stoppen, waardoor we besloten een tussenstop te maken op zo'n kilometer van de route: bij het boomkroonpad.
Ik zal niet liegen: ik vond het echt even niet leuk meer en zag op tegen elke pijnlijke stap. Maar een wat langere pauze deden me goed en daarna kon ik weer verder. Om de 5 kilometer stoppen is voor mij echt cruciaal voor mijn wandelplezier. Voor de afleiding kochten we twee leuke boekjes, om de komende kilometers wat afwisselender te maken.
Het leek wel herfst in de bossen, overal paddestoelen, terwijl we ons door smalle, natte paadjes waagden. Bizar hoe we niet alleen door landschappen lijken te reizen, maar ook door seizoenen. Van harde asfaltwegen naar enkeldiep in de modder. Van stralende zon naar stromende regen.
Na een korte stop bij camping de warme bossen (ik stop op elke plek met gember thee en een wc, dat is namelijk een luxe tijdens het wandelen) kwamen we bij de laatste kilometers van de etappe, en wat een cadeautje waren die. Prachtige bloeiende heide, bankjes om even te genieten van al het schoon, en een hoop leuke Pieterpad bankjes, stampvakken en kilometeroverzichten.
We hebben ons tentje opgezet en het kampeergevoel is meteen helemaal terug. Wat zou ik nog graag dagen zo doorlopen, maar mijn lijf geeft aan dat het tijd is voor een korte pauze. Even naar huis. Mijn conditie is dan wel goed, ik ben en blijf chronisch ziek en mijn maag is er even helemaal klaar mee. Lange stukken lopen en kamperen met een sonde is altijd een beetje een gedoe, dus tijd om even naar huis te gaan. Hopelijk kunnen we de komende week het laatste stuk van Drenthe gaan ontdekken.
Pieterpad dag 4: Zuidlaren - Rolde
Na een heerlijke rustdag was het weer tijd om vroeg op te staan en lekker te gaan wandelen. De afgelopen week hoorde ik al meerdere keren dat de heide in bloei stond en ik had echt zin om al dat glorieuze paars te zien. Ik dacht dat we pas in Overijssel heide zouden zien, dus dit was ook weer een goede aardrijkskunde les voor mij: Drenthe heeft heel veel hei. Het rare is ook dat ik eerder op de heide heb gewandeld in Drenthe, dus geen idee hoe ik dat vergeten kon zijn.
De dag begon miezerend, ging over in regen, en eindigde weer in een miezer. Van tevoren zag ik best op tegen regen, maar het was helemaal oké. De regen dempte veel geluid en bekleedde het landschap in een soort magische damp. Het voelde helend om de regen gewoon te laten regenen en stap voor stap door te zetten.
Eenmaal op het Balloerveld was het echt magisch. Niemand te zien, nergens gebouwen of tekenen van de mens. Een overweldigende paarse stilte. Op een gegeven moment vroegen we ons zelf af of we misschien in een andere wereld terecht waren gekomen, helemaal alleen.
Sorry voor de korte blog vandaag, maar ik ben druk onze spullen aan het inpakken voor het volgende deel van onze tocht: kamperen.
Pieterpad dag 3: Haren - Zuidlaren
Een korte etappe vandaag, en een mooie etappe. 17 kilometer door bossen, over onverharde wegen en door twee verschillende provincies. Groningen hebben we doorkruist, we gaan verder in Drenthe. Hunebedden en heide is wat we er vandaag van zagen.
Vanochtend liep ik heerlijk met een luisterboek, helemaal in mijn element. Been voor been, foto's maken, en me weg laten drijven in een mooi verhaal. In tegenstelling tot de afgelopen etappes waren hier veel rustpunten en genoeg toiletten onderweg (mijn blaas is me dankbaar).
Één van de fijne dingen van vandaag was dit kleine "huisje", waar je tegen een donatie wat te eten en te drinken kon pakken, een boek mee kon nemen, en gewoon even bij kon komen.
Denk je aan Drenthe, dan denk je aan hunebedden, maar het eerste hunebed op de route ligt toch echt in Groningen. Ik ben benieuwd hoeveel hunebedden we in totaal gaan tegenkomen, de teller staat nu op 3. Drenthe is ook velden vol mais, aardappels en graan.
Aan het begin van de middag kwamen we aan in Zuidlaren, het einde van de etappe van de dag. Natuurlijk even onze grote vriend Berend op de foto zetten en genieten van een goede cappuccino.
Pieterpad dag 2: Garnwerd - Haren
Dag 2 zit erop. Een dag die zwaar viel, met wisselvallig weer en een onfortuinlijke keuze om nog één stukje door te lopen, waardoor we uiteindelijk meer dan 27 km liepen.
27 kilometer is een afstand die je in wandelgroepen vaak voorbij ziet komen, een afstand die voor veel geoefende wandelaars een eitje is. Maar voor mij is het lood en loodzwaar. Het is genieten in het afzien en in het vertrouwen op mijn jarenlange oefenen.
Vanochtend was het een regenachtig rondje tussen de dieren
Na een hoop saaie (sorry) rechte stukken in de regen, kwamen we uiteindelijk aan in Groningen. Bij het eerste tentje dat we tegen kwamen zijn we gaan zitten en ze konden zelfs een vegan cappuccino maken (tot hun eigen verbazing 😅). Echt geweldig na zo lang lopen door de regen.
Een lieve vriendin leek het leuk mee te lopen naar het centrum van Groningen, waarna we even wat winkels ingingen en ge-wel-dig lekkere taart aten.
Na Groningen hadden we nog wel wat energie en besloten we richting Haren te lopen, wat ervoor zorgde dat ik halverwege een natuurgebied geen energie meer had en we toch door moesten vanwege de taxi.
Het was echt even niet leuk, maar iedere keer kwam er toch weer een prachtig uitzicht, eventjes de zon, een prachtige regenboog, of een ander lichtpuntje. Morgen dag 3: een stuk minder kilometers en even wat rust.
Pieterpad dag 1: Pieterburen - Garnwerd
De eerste dag zit erop. Deze blogs zijn wat korter en zien er misschien iets minder mooi uit, ik heb geen laptop bij me en blog dus vanaf mijn telefoon.
Elk eerste begin is moeilijk zeggen ze toch? Ik vond het eerste begin eigenlijk heerlijk. Van Pieterburen liepen we tussen de graanvelden door naar Eenrum, waar we onze eerste stop hadden.
Na Eenrum liepen we verder, een kort stukje dit keer, want de molen was open en een kopje koffie sla ik nooit af. Na wat mooie gesprekken met locals kwamen we andere Pieterpatters tegen, waar we gezellig een stuk mee gelopen hebben.
Veel asfalt, veel lange stukken. Maar wel prachtig weer en een hoop energie! Uiteindelijk kwamen we aan in Winsum, het mooiste dorp van Nederland (volgens de ANWB) én het officiële eindpunt van de eerste etappe.
Winsum is hierbij omgedoopt tot Brugge van Nederland. We hadden nog wat energie over en besloten nog een stuk verder te lopen, wat makkelijk kan als je een haal en breng service hebt bij je bed & breakfast (kamperen komt later).
De eerste dag zit erop! Wat een ongelofelijk trots dat mijn lichaam dit aan kon en dat ik er ook echt van genoten heb. Elke stap doet pijn, maar ik ben sterker dan dat tegenwoordig.
Na een goede avondmaaltijd lig ik nu heerlijk op bed. Ik hoop dat ik me morgen ook goed voel en verder kan wandelen.
Inpakken en wegwezen
Inpakken en wegwezen
Bij een meerdaagse wandeling is het inpakken van je tas een belangrijk ritueel. Elke paar sokken, elke extra luxe, elke extra gram telt mee, aangezien je al je bagage de hele dag op je rug moet dragen. Het is een kunst om zo min mogelijk spullen mee te nemen, en toch niets tekort te komen. Een lichtgewicht tent, matje en slaapzak zijn de drie dingen die misschien wel het meest belangrijk zijn, aangezien je hier echt kilo’s mee kunt besparen.
Zelf ben ik niet zo lang, en mijn rugtas heeft dan ook niet zoveel ruimte, veel meer dan 8 kg kan ik ook niet op mijn rug verdragen met lange afstanden. Extra kritisch zijn dus, helemaal als je bedenkt dat een aanzienlijk deel van de ruimte in mijn tas al wordt opgeslokt door medische spullen.
Voor mij is de oplossing deels om steeds maar voor maximaal 3 dagen aan spullen mee te nemen. De rest ligt in de auto, die we af en toe mee verplaatsen naar een nieuwe camping. Zo kan ik toch alles afwisselen en til ik me niet een hernia (hoop ik).
Dit is alle kleding die ik bij me heb en draag tijdens het wandelen. Zoveel heb je eigenlijk niet nodig; een lange en korte broek, twee shirts, een dikke trui en sokken en ondergoed is meer dan voldoende
Dit is kleding die altijd in mijn tas zit, zodat ik voorbereid ben op alles wat het Nederlandse klimaat te bieden heeft. Een regenjas, goede sandalen en een pet tegen de felle zon.
De kampeeruitrusting
Na kleding is voor mij de kampeeruitrusting het meest bepalende voor het comfort wat je hebt tijdens je tocht. Overdag is je kleding het belangrijkst, maar als je door een slechte uitrusting nachten wakker ligt is je reis gegarandeerd een stukje minder leuk.
Een lichtgewicht tent is belangrijk, dat is logisch, maar het is (voor mij) ook belangrijk dat de tent genoeg ruimte heeft om rechtop te kunnen zitten (wel zo fijn tijdens een lange regenbui) en dat de bagage goed droog kan liggen. Qua matje en slaapzak is het per persoon compleet anders wat het meest geschikt is. Vroeger sliep ik op een matje, maar tegenwoordig vind ik de lichtgewicht luchtbedden toch fijner.
Het is een hele puzzel om te vinden wat je ideale uitrusting is, en ik weet wel zeker dat ik de mijne nog lang niet gevonden heb. Ik ben benieuwd hoe mijn tas er over een aantal jaar uitziet, misschien neem ik dan wel totaal andere spullen mee.
Een tent, slaapzak, hamer en matje zijn echt het enige wat je per se nodig hebt. Zelf neem ik ook altijd een hoofdkussen mee, omdat mijn nek echt niet zonder kan.
Vanwege mijn allergieën vind ik het fijn om ’s avonds zelf te koken en niet afhankelijk te zijn van de horeca in de omgeving. Mijn uitrusting is minimaal, maar heeft echt alles wat ik nodig heb om een fijne avondmaaltijd te koken.
Wandelweekend Holten
Een goede voorbereiding is het halve werk
Onvoorbereid een meerdaagse wandeltocht gaan doen is een slecht idee. Er zijn teveel variabelen om van te voren goed te kunnen inschatten waar de limieten van je lijf liggen.
Af en toe een dagje wandelen is misschien wel een goede voorbereiding voor je conditie, maar het zegt niets over hoe het voelt om meerdere dagen achter elkaar te wandelen, hoe het voelt om te lopen met al je kampeerspullen op je rug, en misschien wel het belangrijkst: hoe het voelt om na een lange dag wandelen ook nog je tent op te moeten zetten en je eigen maaltijd te moeten koken
Eén van de belangrijkste onderdelen van je uitrusting is je tent. Voor deze vakantie heb ik een nieuwe tent gekocht, die een stuk lichter is dan onze oude tent. De tent is gelukkig wel groot genoeg om rechtop te zitten, en daarnaast is er genoeg ruimte voor onze bagage.
Een oefenweekend
Naast alle wandelingen, die steeds langer werden, hebben we dus ook een oefenweekend gepland. Op zaterdag vertrokken we naar onze camping in Holten. We hebben onze kampeerspullen meegenomen in onze backpacks, en dus niet meteen alles opgezet, of in de auto laten liggen.
De eerste route was een rondwandeling van 7 kilometer, die begon en eindige op de camping. Van Holten, naar Dijkerhoek, en weer terug.
Halverwege onze eerste rondwandeling hebben we gerust in Dijkerhoek. Hier is ooit een wereldrecord gevestigd van de grootste pannenkoek. De pan geeft wel duidelijk aan hoe groot de pannenkoek geweest moet zijn.
Dag twee
Na de eerste dag was ik eigenlijk blij verrast hoe goed alles ging. Het wandelen met de relatief zware bepakking, het opzetten van de tent en dan ook nog zelf moeten koken. Wel was het een lange avond, omdat ik zo moe was en ik eigenlijk geen puf meer had om te haken. Dus misschien moet ik nog een puzzelboekje mee nemen of een andere activiteit die niet zoveel energie kost.
De volgende ochtend besloten we dat we ons allebei fit genoeg voelden om nog een dag te wandelen. Het weer was alleen beter dan voorspeld, 30 graden en een stralende zon.
Weer de hele dag over dijken lopen, zonder schaduw, in de smeltende hitte?
Dat was geen optie, dus we besloten een andere rondwandeling uit te zoeken. Als je vlakbij Holten bent is de Holterberg natuurlijk het eerste waar je aan denkt, en het blijft een schitterend plek, hoe vaak je er ook al gewandeld hebt.
Uiteindelijk hebben we de tweede dag weer een kilometer of 9 gewandeld en was ik blij verrast dat alles zo soepel ging. Dit voelde echt als een goede voorbereiding op het Pieterpad, dus missie geslaagd!
Een korte avondwandeling
De magie van de avond
Elke dag probeer ik een stuk te gaan wandelen. Soms kort, soms langer, maar vooral elke dag. Wat mij betreft is de avondschemering het mooiste moment om te gaan lopen in de zomer. De lange schaduwen, het goudkleurige licht. Het ritselen van de bladeren en de stilte van de natuur.